گاهی فرزندتان به دور از چشمان شما، کار نادرستی انجام میدهد. عکس العمل شما چیست؟ دو انتخاب بیشتر ندارید. یا مچ او را بگیرید و یا چشمان خود را به روی این مورد ببندید .
اگر راه اول و مچ گیری از فرزندتان را انتخاب کردید مجبورید هربار مچ او را بگیرید و هر بار این خطا را انجام داد او را نصیحت و موعظه کنید و یا هرچقدر که خواستید او را سرزنش و توبیخ کنید. در این حالت چند اتفاق و نتیجه به طور قطع پیش خواهد آمد:
دیگر فرزندتان مرتکب خطا نخواهد شد، نه بخاطر تاثیر کلام و روش تربیتی شما، بلکه به این دلیل که او کارهایش را به دور از چشم شما انجام میدهد. مسلما او برای انکار و رد اتهام از خود دروغگوی خوبی هم خواهد شد. اعتبار، آبرو و عزت او پیش شما کمرنگ شده است؛ در نتیجه از انجام کارهایی که اعتبارش را لکهدار کند ابایی نخواهد داشت و سرکش خواهد شد.
تاثیر حرف شما به مرور کمتر می‌شود و به قول معروف دیگر برایتان تره هم خرد نمیکند. زیرا زشتی کار نادرست، نزد شما برایش شکسته شده و دیگر ابایی از انجام آن و کارهای نادرستتر نخواهد داشت.
چشم ببندید
اما شما راه دیگری نیز برای انتخاب دارید. عمل مخفیانه فرزندتان را نادیده بگیرید و همان ضرب المثل معروف شتر دیدی ندیدی را سرلوحه کار خود قرار دهید. در این صورت شما یک قدم از فرزندتان جلوتر هستید.
این نادیده گرفتن رفتارهای اشتباه در روشهای تربیتی، تعافل نامیده می‌شود که چشم‌پوشی از خطا و اشتباه دیگران به خصوص فرزندان است.
در تربیت فرزند چشم‌پوشی از اشتباهات زمانی رخ میدهد که فرزندتان از کاری که میکند شرم دارد و علاقهمند به فاش شدن آن نیست. اگر شما در همان لحظه اعتراف به دانستن آن بکنید، عواقب ذکر شده یقهتان را میگیرد اما اگر کمی دندان به جگر بگذارید و به آرامی از آن عبور کنید، قبح این عمل برای فرزندتان نمیشکند و گستاخانه آن را تکرار نمیکند. مثلا اگر فرزندتان در خفا و با ترس از شما سیگار میکشد، اگر متوجه شود که می‌دانید، دیگر زشتی عمل برایش کمتر می‌شود و به مرور در کنار شما نیز سیگار خواهد کشید. پس تعافل در تربیت فرزند نقش مثبتی خواهد داشت .