گاهی هنگام خرید مرغ و یا بعد از آن در اینکه مرغ سالم و تازه است یا کهنه شک داریم و حالا میخواهیم بگوییم که چگونه می‌توان یک مرغ تازه و سالم را از انواع کهنه و مانده آن تشخیص داد؟

*پوست مرغ بسته بندی شده تازه، باید درخشنده، مرطوب، یکدست، صاف، بدون تورم و خون مردگی باشد.
*ماهیچه‌های ران و ساق و گوشت سینه مرغها باید از زیر پوست برجسته و محکم باشد و درهیچ قسمت ازمرغ، خون مردگی وجود نداشته باشد.
*لازم است بدانید، کبودی‌ها به ‌طور معمول هنگام گرفتن مرغ بر اثر ماندن زیر دست و پای کارگران در مرغداری یا ارسال مرغها به کشتارگاه ایجاد می‌شود که در صورت وجود خون مردگی در بال و ران و هر قسمت دیگر از بدن مرغ، حتما آن را جدا کنید و دور بیندازید .
*قسمت شکمی و زیر بال مرغی را که خریده اید را بو کنید. این قسمت‌ها سریع تر از نواحی دیگر بدن مرغ، علایم فساد را نشان می‌دهد. بوی تعفن و گندیدگی این قسمت‌ها نشان‌دهنده فساد یا کهنگی مرغ است.
*پوست و بدن مرغی که تازه است به رنگ زرد کهربایی است. برخی خانواده‌ها تصور می‌کنند، بدن مرغ باید سفید باشد. به همین دلیل، برخی کشتارگاه‌ها مرغها را برای سفید شدن، مدتی در آب‌های حاوی درصد بالایی از کلر نگهداری می‌کنند که تقلب محسوب می‌شود .
*از نظر بهداشتی، درون شکم مرغها باید فاقد ته روده، تخمدان، مقعد، دل، جگر و طحال باشد وحفره شکمی باید به رنگ سفید یا متمایل به زرد و شفاف باشد. لازم است بدانید، حفره شکمی در مرغهای کهنه و فاسد تغییر رنگ می‌دهد و متمایل به آبی و سبز است .
*استخوان سینه مرغ باید بدون شکستگی، بیرون زدگی و ضرب خوردگی باشد.
*بهتر است، از خرید مرغهای زیر وزن ۷۰۰ تا ۸۰۰ گرم اجتناب کنید، چون اغلب بیمار بوده و به دلیل احتمال اختلال در رشد و ساختمان عضلانی نارس، قابل مصرف نیستند.
*مرغهایی با وزن حدود ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ گرم در بهترین وضعیت سلامت است.